de toneelcentrale
toneeluitgeverij
toneeluitgeverij
In de RATs
Catalogus nummer: 9111
Aantal dames: 5
Aantal heren: 3
Genre: blijspelen / komedies
avondvullend
We zien de woonkamer van Marie: armtierig maar niet vuil, met vooraan zetel en tv, voorraadkast, links achteraan een deur die uitgeeft op de straat, links een deur die naar de keuken leidt, rechts een die naar de slaapkamers leidt. Centraal een eettafel met stoelen. Scène 1: Robert ligt te zappen voor de tv (hij is werkeloos), ergert zich aan de imaginaire poes van Marleen. Marie komt thuis van haar werk, heeft een zwerver meegebracht: Pieter. Robert vertrouwt Pieter niet, is jaloers en achterdochtig. Robert krijgt een brief van de RVA dat zijn werkeloosheidsuitkering zal opgezegd worden. Het gezelschap eet, de buren komen binnen op het moment dat het dessert wordt opgediend, pikken een taartje mee. Er onstaat een conflict over Pieter, de buren vertrekken boos. Pieter, die 'spullen verzamelt', vertelt aan Robert dat hij een videospeler heeft 'gevonden'. Robert verdenkt Pieter ervan een dief te zijn. Scène 2: Pieter komt deze keer terug met een heel krat colaflessen, ook 'gevonden'. Ook Marie begint zich vragen te stellen. De imaginaire poes van Marleentje is verdwenen, een groot drama. De buren vallen opnieuw binnen, spreken hun twijfels uit over Pieter, die ze het huis zien binnen- en buitensluipen. Om Marleentje te troosten koopt Pieter een geitje voor haar, dat van Marie niet mag blijven. Het gezelschap besluit het geitje op te eten. Scène 3: De geit wordt geserveerd, de buren vallen nogmaals binnen. Pieter en Marleen gaan een avondwandeling maken. Op het nieuws ziet Robert een opsporingsbericht van een crimineel, in de beschrijving meent hij Pieter te herkennen. Scène 4: We zien Pieter en voddenmarchand Kris onderhandelen over een prijs. Die ochtend moet Robert verplicht naar een sollicitatiegesprek, maar wanneer hij wakker schrikt herinnert hij zich het opsporingsbericht. Hij grijpt Pieter vast en sluit hem op in de voorraadkast. Marie bevrijdt Pieter en stuurt Robert buiten. Nu vertelt Marie aan Pieter haar geschiedenis: ze is iemand die altijd anderen geholpen heeft, Robert was een eenzame die ze heeft binnengenomen, Marleentje was verstoten door haar echte moeder. Pieter vertelt op zijn beurt dat hij is thuis weggelopen, op de vlucht voor een te strenge vader. Hij is geen dief, hij verzamelt in werkelijkheid echt alleen maar spullen die hij gevonden heeft. Scène 5: Robert blijft lang weg, wordt uiteindelijk thuisgebracht door wijkagent Cis - betrapt terwijl hij op het dak zat van de buren. Intussen is de bontmantel van Emmy gestolen. Pieter bekent schuld over de mantel, maar uiteindelijk blijkt Marleentje de bontmantel gestolen te hebben, omdat ze er haar verdwenen poes in zag. Pieter heeft bekend om Marleentje te beschermen. Robert was gewoon uit een soort stoerdoenerij op het dak gekropen. De buren krijgen hun mantel terug en vertrekken kwaad, alles loopt af met een sisser. Scène 6: De echte dader van het opsporingsbericht is intussen gevat, Robert heeft werk gevonden, Cis de wijkagent krijgt promotie, Pieter heeft het bijgelegd met zijn vader en gaat in de toekomst alleen wonen. Pieter en Marleentje hebben drie konijnjes geadopteerd: eind goed, al goed.
Opgebouwd in zes scènes, met een toenemend tempo en een steeds hoger oplopende spanning: de verdachtmakingen rond Pieter lijken steeds meer op waarheid te berusten, de spanning bestaat dus uit de vraag: wie is die mysterieuze jongeman? De eerste scène is bijzonder lang, omdat ze ook dient ter expositie van de karakters van de personages. De vierde en vijfde scène vormen de eigenlijke ontknoping van het verhaal, de zesde is louter epilogisch: de afwikkeling. -De humor ontstaat voornamelijk door het koldereske van het personage van Robert - hij is een soort 'Onslow' met een goed hart, die stomme stoten uithaalt en zich daar later uit moet weten redden. Situatiehumor dus, maar ook verbaal zijn de personages goed van de tongriem gesneden: de dialogen zijn pittig en snedig. Uitstekend opgebouwd in zes evenwichtige scènes neemt het verhaal je mee van de eerste tot de laatste bladzijde De plotwendingen zijn niet spectaculair (het is geen thriller of detective) maar er wordt desondanks genoeg spanning opgebouwd om de aandacht vast te houden. Daarnaast worden de personages op een bijzonder mooie, menselijke manier geschetst, geloofwaardig en beklijvend. Die heldere karaktertekening is niet in het minst te wijten aan de sterke en bijwijlen ook poëtische dialogen. Een straffe tekst die zeker een opvoering verdiend.
NAAR MIJN ZICHTZENDING>