Mooi weer vandaag (Home)

David Storey's Home (uit 1970) speelt in een gesloten psychiatrische inrichting. De structuur van het stuk is vrij eenvoudig: twee mannen (Max en Arnold) komen op en praten wat met elkaar. Daarna gaan ze een stukje wandelen en betreden twee vrouwen (Cathrien en Greta) het speelvlak. Ook zij praten wat en gaan weer af. Er is een derde man (Fred, een stuk jonger dan de rest). Hij zwijgt voornamelijk en sjouwt met stoelen. Dan komen de vier oude personages bij elkaar en ontspint zich een web van vrij groezelige en voornamelijk onderhuids uitgespeelde conflicten en conflictjes. Er is nauwelijks een verhaal. Hoogstens flarden krijgen we te zien van deze verwaaide, moe gebeukte en kapot getreiterde mensjes. Max is een eenling die rond tobt met een minderwaardigheidscomplex en ver weggedrukte homoseksualiteit. Arnold laat zich voorstaan op een ponteneur dat zo bol staat van opschepperijen dat geen sterveling meer weg weet in het doolhof van zijn 'verhaaltjes'. Hij is waarschijnlijk opgesloten omdat hij in het geniep foezelde met kleine meisjes. Cathrien's massages van haar pijnlijke benen zijn net zo hysterisch als haar koketterieën met mannen. En bij Greta zit de levenspijn zo diep dat ze er stijf als een plank en incontinent van is geworden. Bij Fred (een grotendeels zwijgende rol) is een stukje van zijn hersens 'weggehaald'. Met wat-ie over heeft poseert hij als het type sportschool-uitsmijter. Maar zelfs met een simpel klapstoeltje raakt hij in een onontwarbare kluwen. De tekst van Mooi weer vandaag bestaat uit een wagonlading dooddoeners in de trant van 'Oh ja' en 'Zeg dat wel', vermengd met in azijnzuur gedrenkte steken onder de gordel.

N.B.: ALVORENS DIT TONEELSTUK TE BESTELLEN, DIENT U TOESTEMMING EN ACTUEEL OPVOERINGSTARIEF AAN TE VRAGEN BIJ HET DESBETREFFENDE AUTEURSRECHTENBUREAU (zie hierboven).