| Rechten aan te vragen bij: | www.stichtingbredero.nl |
| Verplichte afname: | 6 stuks (tenzij bijbestelling of digitaal manuscript) |
| # Pagina's: | 49 |
| Decor (toelichting): | - informatie volgt - |
Het toneelstuk De Pampercrisis speelt tegen de achtergrond van het regeringsbeleid van onze tijd dat tal van ouderen dwingt om hun vertrouwde plek in verzorgingstehuizen op te geven en weer op zichzelf te gaan wonen. Op een speelse manier laat De Pampercrisis zien wat de emotionele gevolgen kunnen zijn. De Pampercrisis schetst een gezinssituatie waarin een echtpaar van begin vijftig hun beide moeders van eind zeventig in huis neemt.
Gezinssituatie: De liefde tussen Bob (52) en zijn vrouw Jantien (53) komt in een nieuwe fase nu ook hun jongste dochter, Pam (19), het ouderlijk huis verlaten heeft. Pams moeder, Jantien, is in de overgang terecht gekomen en heeft het moeilijk met zichzelf. Ze reageert geprikkeld op haar echtgenoot Bob die op zijn manier, met de nodige humor, zijn vrouw moed in probeert te praten. Hun confrontaties zorgen voor de nodige spanning in het gezin. De situatie dreigt te escaleren als zowel Marie (77, moeder van Jantien) als Sofie (77, moeder van Bob) tijdelijk hun toevlucht zoeken bij Bob en Jantien. In het geval van Marie omdat ze haar huis tijdelijk kwijtraakt door renovatie; in het geval van Sofie door een gebroken been.
De twee oudere vrouwen kennen elkaar sinds het huwelijk van hun dochter (Jantien) en zoon (Bob) ‘uit de verte’. Nu delen ze een kamer. ’s Nachts komen ze in lits-jumeaux van Jantien en Bob naast elkaar te liggen. Op deze manier bouwen ze een openhartige en eerlijke vriendschap op. Beiden willen Bob en Jantien natuurlijk helemaal niet tot last zijn. Ze vinden het allebei verschrikkelijk dat hun kinderen hun eigen bed moeten afstaan om hun moeders een slaapplek te geven.
Pam (19) doet een eigen duit in het zakje met haar plannetje haar ouders Bob en Jantien met een dagje naar zee weer een beetje bij te laten komen van alle onrust thuis – mede veroorzaakt door de komst van haar beide oma’s. Pam denkt er goed aan te doen om Boris – de vrolijke opa van een van haar vriendinnen – uit te nodigen, om haar oma’s zo een gezellig uurtje te bezorgen.
De oudere drie – Marie, Sofie en Boris – blijken eensgezind in hun opvatting dat Den Haag de oudere generatie – die toch aan de wieg heeft gestaan van de naoorlogse wederopbouw van Nederland – het recht op zorg ontneemt in daarvoor bestemde tehuizen. Het drietal zoekt naar een uitweg. Een mogelijkheid hun zorg en hun tehuizen weer terug te krijgen. Boris, van oudsher regisseur, probeert de vrouwen over te halen mee te spelen in een door hem te schrijven toneelstuk ‘De Pampercrisis’ geheten – bedoeld om ‘Den Haag’ wakker te schudden.
Als Bob en Jantien thuiskomen van hun wandeling langs zee, treffen ze Boris aan tussen de vrouwen in hun lits-jumeaux. De oplossing voor het tekort aan huizen zal het drietal niet vinden, maar uiteindelijk doet zich wel een emotionele doorbraak voor die de ouderen optilt uit de spanning die het tekort aan tehuizen hen geeft.
